Ιστορίες αδέσποτων που υιοθετήθηκαν

Η ιστορία της Σίσσυ

Μια μέρα του καλοκαιριού, καθώς γυρνούσα από τα αγγλικά μου και πήγαινα στο αμάξι με τη μητέρα μου για να γυρίσω στο σπίτι, άκουσα ένα νιαούρισμα. Κοίταξα γύρω μου και είδα ένα γατάκι να μου νιαουρίζει κάτω από ένα μικρό δέντρο μέσα σε ένα χαντάκι στην Αγία Μαρίνα. Ήταν μικρό, κοκαλιάρικο, βρώμικο και πεινασμένο. Έτσι, επειδή το λυπήθηκα πολύ που ήταν μόνο του, είπα στην μητέρα μου αν μπορούσαμε να το πάρουμε για να το φροντίσουμε. Η μαμά μου δεν αρνήθηκε κι έτσι το πήραμε για φροντίδα. Όταν φτάσαμε στη γειτονιά μου, είδα πολλούς φίλους μου και τους έδειξα το καινούριο μου γατάκι. Όλοι οι φίλοι μου ενθουσιάστηκαν. Μετά από αρκετό καιρό το γατάκι μου πήρε τα κιλά που του χρειάζονταν, το καθαρίσαμε και συνειδητοποίησα ότι ήταν θηλυκό. Συνεχίζω να το φροντίζω και να το αγαπάω. Την ονομάσαμε Σίσσυ και είναι πολύ παιχνιδιάρα και επίσης πολύ χαδιάρα.

ΣΠ. Λ

Ο Raf από την Λέσβο!

Ο σκύλος της εικόνας είναι ο δικός μας! Τον βρήκαμε στην Λέσβο, έξω από το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ. Εκείνη την ημέρα είχαμε πάει μαζί με κάποιους φίλους που φιλοξενούσαμε στο σπίτι μας, μία επίσκεψη στο δάσος και σε διάφορους θρησκευτικούς προορισμούς. Βρήκαμε μία μεγάλη σκιά και είπαμε να παρκάρουμε εκεί για να παραμείνει το αυτοκίνητο δροσερό. Μόλις κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο αντικρίσαμε ευθεία μπροστά μία κούτα με τρία μικρά κουτάβια. Εγώ και τα αδέρφια μου είχαμε συγκινηθεί τόσο πολύ που θέλαμε να τα πάρουμε και τα τρία σπίτι μας. Ο πατέρας μου απέφυγε την συζήτηση και έμειναν τέσσερα ζευγάρια μάτια να κοιτάμε την μητέρα μου κατάματα με ένα πολύ λυπημένο ύφος. Εμείς πήραμε το ένα αγόρι. Το κοριτσάκι το πήρε μία κοπέλα που ήταν εκεί. Το δεύτερο αρσενικό έμεινε εκεί μέχρι αργά το απόγευμα που δέχτηκε μία φίλη μας να το πάρει. Όλα τα τότε κουτάβια αυτή τη στιγμή είναι υγιέστατα και πολύ χαρούμενα. Ο κάθε ιδιοκτήτης το αγαπάει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο! Αλλά σημασία έχει πως το αγαπάει και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι να γεράσουν!

Από την μαθήτρια Αθ.